İnsan kalıntılarının yokluğunun bir nedeni okyanusun doğal ayrışma sürecidir. Titanik batığı, soğuk sıcaklıkları ve yüksek basıncıyla bilinen bir bölgede, yüzeyin yaklaşık 12.500 feet altında bulunuyor. Bu koşullar ayrışma sürecini önemli ölçüde yavaşlatır. Ancak zamanla deniz yaşamı ve bakteriler, kemikler de dahil olmak üzere organik maddelerin parçalanmasını hızlandırabilir.

Titanik alanı aynı zamanda benzersiz bir ekosisteme de ev sahipliği yapıyor. Enkaz, çeşitli deniz organizmalarını destekleyen yapay bir resif haline geldi. Yengeçler, balıklar ve solucanlar gibi yaratıklar bölgede yaşamaktadır ve potansiyel olarak insan kalıntılarının tüketilmesine ve bozulmasına katkıda bulunmaktadır.

Ayrıca Titanik felaketi bir asırdan fazla bir süre önce meydana geldi. O zaman içinde kalmış olabilecek kemikler, 100 yılı aşkın bir süre boyunca okyanus akıntılarına, biyolojik aktiviteye ve kimyasal reaksiyonlara maruz kalmış olacaktı; bunların tümü, iskelet kalıntılarının kademeli olarak erozyona uğramasına ve çözünmesine katkıda bulunuyordu.

Titanik sahasında hiçbir insan kemiği bulunmamasına rağmen, burası dokunaklı bir deniz mezarı olmayı sürdürüyor. Gemi enkazı, geçmişe bir pencere açarak ve tarihin en kötü şöhretli deniz trajedilerinden birinde hayatını kaybedenlerin anısını onurlandırarak keşif ve inceleme konusu olmaya devam ediyor.