Hastane personeli inanılmaz derecede yardımseverdi ve bir evcil hayvanın sağlayabileceği tedavi edici faydaları anlıyordu. Her zaman yanımda olan köpeğim, normalde steril ve korkutucu bir ortama normallik ve aşinalık duygusu getirdi. Kuyruğunun her sallanması, genellikle hastanede kalışlara eşlik eden endişe ve stresi uzaklaştırıyor gibiydi.

Köpeğimin varlığı sadece bana fayda sağlamakla kalmadı, aynı zamanda hemşirelerin ve hasta arkadaşlarımın da yüzünü güldürdü. Onun nazik doğası ve neşeli tavrı, atmosferi aydınlatan ve koğuşta topluluk ve neşe duygusunu güçlendiren bir dalga etkisine sahip görünüyordu.

Kaldığım süre boyunca köpeğimin bir evcil hayvandan daha fazlası olduğunu kanıtladım; o duygusal desteğin direğiydi. Rahatsız olduğumu sezme sezgisi ve sürekli arkadaşlığı bana iyileşme yolculuğumda asla yalnız olmadığımı hatırlattı. Bu deneyim, evcil hayvanların iyileştirici gücünü ve onların zihinsel ve duygusal sağlığımız üzerindeki derin etkisini bir kez daha doğruladı.

Köpeğimin hastanede yanımda olması, sağlık hizmeti sağlayıcılarının hastaların refahını artırmak için ne kadar olağanüstü çaba harcadıklarının bir kanıtıydı. Bazen en iyi ilacın reçetede değil, tüylü bir arkadaşın sevgisinde ve sadakatinde bulunduğunun yürek ısıtan bir hatırlatıcısıydı.