Ben Camii İmamıyım.. Ne kadar inanacaksınız bilemedim ama sır kalsın da istemedim. Dün namaz bitti. İki kişi, iki ayrı köşe de dua ediyor. Biri ağlıyor, sanki öteki de gülüyor. Ama bizim cemaatten değil belli. Dur dedim, bunda bir iş var. Nasılsa çıkacaklar. Oturdum bekledim., Bir şeyler okuyor gibi yapıp onları izledim. Çok güzel giyimli olan bey sesli ‘’Amin’’ dedi, tüm camii sanki inledi. Kalkıp yanıma geldi. “Hocam” dedi. “Bu zarfı al.” Çocuğum yoğun bakımdaydı, hekimler birkaç gün ömrü kaldı. Yaşaması zor ama duaya devam edin demişlerdi Şükür ki şimdi evde. Annesinin dizlerinde. İki rekat şükür namazı kıldım, adağımı yerine getireyim dedim de. devamı diğer sayfada gö’rsele ilerleyiniz..