Köpeğe iğrenerek bakan orta yaşlı bir kadın aniden önümüzde durdu. Tüm kulübeye yüksek sesle bağırdı:

«Şaka mı yapıyorsun? O pis köpeğin yanında oturmayacağım.»

“Bu eğitimli bir tıbbi hayvan,” diye sakince cevapladım. “Uçuş boyunca ayaklarımın dibinde oturacak. Üstelik kirli de değil.”

“Bu iğrenç,” diye homurdandı. “Köpekli yolcular ayrı bir bölümde oturmalı. Ya alerjim varsa? Köpeğinizi kargo bölümüne koyun.”

Gözyaşlarımın akmak üzere olduğunu hissedebiliyordum. Bir uçuş görevlisi sıramıza yaklaştı.

«Bir sorun mu var?» diye sordu nazikçe.

“Evet!” diye çıkıştı kadın. “Burada bir köpek var. Alerjim var ve kendimi güvende hissetmiyorum.”

Kabin görevlisi sakin ama kararlı bir tavırla şunları söyledi:

“Hanımefendi, bu sertifikalı bir hizmet köpeği. Gemide bulunma hakkı var. Ve burada kalacak.”

“Kurallar umurumda değil,” diye tısladı kadın. “Isırabilir! Onun ve köpeğin uçaktan indirilmesini istiyorum.”

Köpeğim mükemmel davranıyordu; her eğitimli hayvanın olması gerektiği gibi sakindi. Ama nefes almamın zorlaştığını hissediyordum ve panik başlamıştı. Kabin görevlisi sessizce sordu:

«Belgeleriniz var mı?»

Titreyen ellerimle köpeğin sertifikasını ve evraklarını uzattım. Kabin görevlisi bunları okuyup gülümsedi.

«Teşekkür ederim. Her şey yolunda. Kalabilirsiniz.»

Kadın gözlerini devirdi.

«İnanılmaz. Gerçek bir hizmet köpeğine bile benzemiyor!»

“Size temin ederim, öyle,” diye yanıtladı uçuş görevlisi. “Koltuğunuza oturabilirsiniz ya da dilerseniz size başka bir koltuk bulabiliriz.”

«Kıpırdamam gerekmiyor! Hayvan onun!»

“O zaman hanımefendi, kurallara uymaya devam edebilirsiniz,” dedi uçuş görevlisi, sesi sakin ama kararlıydı. “Ya da sizi uçaktan indirebiliriz.”

İşte o anda hiç beklenmedik bir şey oldu ve kadın söylediği tüm sözlerden ve hakaretlerden dolayı büyük bir pişmanlık duydu.

Pilot sıramıza geldi. Sert bir ifadeyle konuştu:

«Gerçekten köpek alerjiniz var mı? Kanıt sunabilir misiniz?»

Kadın tereddüt etti, sonra mırıldandı:

«Hayır. İstemiyorsam bir köpeğin yanında oturmak zorunda değilim.»

“Öyleyse,” dedi pilot buz gibi bir sesle, “uçaktan inmenizi rica ediyorum. Bugün hiçbir yere uçmayacaksınız. Ve bir daha asla havayolumuzla uçmamanızı bizzat sağlayacağım.”

Kabin alkışlarla inledi. Hatta biri “Bravo!” diye bağırdı.

Kadın bağırmaya, tehditler savurmaya, şikayetlerde bulunmaya ve küfürler savurmaya başladı, ama artık kimse dinlemiyordu. Öfkeliydi ama tamamen yalnızlaşmıştı. Sonunda uçaktan indirildi.

Koltuğumda oturdum, elimi köpeğimin sıcak sırtına koydum. Hâlâ ayaklarımın dibinde, olması gerektiği gibi, sakince yatıyordu.