12 yıldan fazla süredir acil serviste çalışan operatör şaşkına dönmüştü. “Ailen nerede Mia?”

“Bana inanmıyorlar… Uydurduğumu söylüyorlar,” diye yanıtladı Mia, sesindeki korku apaçık ortadaydı. “Ama duyuyorum. Tekrar duyuyorum.”

Operatörün içgüdüleri harekete geçti. Kızın ses tonunda sinir bozucu bir şey vardı. “Şimdi polisi göndereceğiz. Hatta kalın, tamam mı?”

On dakika sonra, polis memurları şehrin dışındaki eve geldi. Şüpheci oldukları açıkça belli olan ebeveynler onları kapıda karşıladı.

“Ne oldu? Mia yine bir şeyler mi uydurdu?” diye sordu baba, karısına bakarak.

“Sadece kontrol edeceğiz,” diye sakince cevapladı çavuş. “İçeri girebilir miyiz?”

İçeride, Mia odasının köşesinde oturmuş, oyuncak ayısını sıkıca kavramış, gözleri ağlamaktan şişmişti. Sessizce yatağını işaret etti, pembe battaniyesi buruşmuştu. “Sesler oradan geliyor…” diye fısıldadı.

Polislerden biri diz çöküp yatağın altına baktı. Boştu; sadece toz, birkaç düşmüş oyuncak ve şüpheli hiçbir şey yoktu.

“Burada hiçbir şey yok,” dedi ayağa kalkarak. “Birinin hayal gücü aşırı gelişmiş gibi görünüyor. Yanlış arama için ebeveynleri uyarmamız gerekecek.”

Memurlar ayrılmak üzereyken, başka bir memur elini kaldırarak sessizliği işaret etti. «Bekle… Şşş… Kimse ses çıkarmıyor.»

Odayı ölümcül bir sessizlik kapladı. Koridordaki anne baba bile donup kaldı. Otuz saniye geçti, sonra bir dakika. Ve sonra, tıpkı Mia’nın tarif ettiği gibi, yatağın altından bir ses yankılandı.

İlk başta belli belirsizdi, zar zor duyuluyordu. Ama sonra netleşti. Bir ses değil, metalin zemine sürtünmesi gibi, toprak tarafından bastırılmış bir sesti.

Sanki birileri… kazıyormuş gibi.

Memur tekrar diz çöküp döşeme tahtalarına vurmaya başladı. Bir köşenin donuk bir ses çıkardığını fark etti. “Bekle,” dedi, o noktayı işaret ederek. “Burada bir şey var.”

Polis memurları, parke zeminin küçük bir bölümünü hızla kazıp altındaki ince toprak tabakasını ortaya çıkardılar. Garajdan bir kürek alıp kazmaya başladılar ve birkaç santimetre sonra metal bir kapağa ulaştılar.

Altında bir tünel vardı.

Hemen destek çağırdılar. İki saat sonra, evin ve komşu mülklerin altından geçen bir tünel ağı keşfettiler. Üç eski mahkumun aylardır yer altında saklandığını görünce şok oldular.

Bu kaçaklar, şehrin altını kazarak özgürlüğe ulaşmak için yurtdışına kaçmayı planlamışlardı. Geceleri özel ekipmanlar kullanarak çalışıyor, gürültü yapmamaya dikkat ediyorlardı. Ama keskin kulakları olan küçük Mia, onları yine de duymuştu.

Mia’nın çağrısı sayesinde kaçaklar yakalanıp tutuklandı. O zamandan beri Mia, tehlikeli bir kaçışı engellediğini bilerek rahat bir uyku çekiyor.

Hiç kimsenin unutamayacağı bir hikaye: Genç bir kızın korkusu ve hızlı düşünmesi, kendi evinin altında gizli bir suçun ortaya çıkmasına yol açıyor.