Zeynep, altı ay önce cezaevine girmişti. Mahkûm olduğu suçun hâlâ adil olup olmadığını düşünüyordu, ama asıl mesele artık orada yaşadıklarıydı. Her sabah demir kapıların açılış sesiyle uyanıyor, her akşam gardiyanların ayak sesleriyle uyuyordu. Gardiyanlardan biri, Halit, başından beri Zeynep’e farklı davranıyordu. Gözleriyle sürekli onu izliyor, diğer mahkûmlara göstermediği bir yakınlığı zorluyordu….Devamı sonraki sayfada go’rsele do’kunun…