Evdeki o sessiz öğleden sonralardan biriydi. Güneş, pencereden ince bir şerit halinde salona sızıyor, odanın içine huzurlu bir ışık yayıyordu. Evin içinde sessiz bir hava hakimdi; sadece mutfaktaki buzdolabının arada bir devreye giren motor sesi duyuluyordu.
Yataktan kalkıp mutfağa gittim. Bir bardak su almak için buzdolabının önünde durdum ve kapağı açtım. Fakat buz gibi bir şokla karşılaştım: Su bidonu boştu. Evin içindeki huzur bir anda yerini telaşa bıraktı. “Nasıl olur?” dedim kendi kendime, “Daha dün doluydu!” Ama gerçek değişmiyordu; evde su kalmamıştı.
Susuz kalma düşüncesi, bir anda üzerime çöken bir ağırlık gibi hissettirdi. Sıcak bir yaz günüydü ve su olmadan bir gün geçirmek oldukça zor olacaktı. Düşündüm. Çeşme suyu içmeyi aklımın ucundan bile geçiremedim. Sonra aklıma su siparişi vermek geldi. Üst3ki R3simd3n D1ğ3r S4yfay4 G3çiş Y4par4k Hb4er1n D3vamın1 0kuy4bil1rsin1z.