Kapıyı açtığında, pala bıyıklı adam ve yanında bulunan genç delikanlı sessiz sedasız sizi süzdüler. Bu adamların hocayla ne kadar ilgili olduğunu anlayamadın, ancak kalp hızlandı. Adam ağır ismimlarla odaya geçti ve hiçbir şey söylemedi. Yanındaki genç ise onu görmezden geldi. “Bu adamlar kim?” diye düşünmeden önce bir an göz göze geldik. Görünüşe göre bir şeyler söylemek istiyordu ama dili tutulmuş gibiydi, o genç delikanlı sana üzüntüyle karışık bir bakış fırlattı.
Evdeki başka bir odadan onun sesi geldi: “Mevsim gözlüm hazır mısın?”Sesi eskisinden farklıydı, o alışılmadık yumuşak tını ortadan kalktı ve soğuk ve buyurgan bir ton aldı. İçinde büyüyen korkuyu bastırmak için çabaladın. “Evet” diye titrek bir sesle yanıt verdin.
Pala bıyıklı adam o sırada cebinden bir tomar para çıkardı ve ona verdi. İlk anda anladın. Sana hoca nikahı kıyılacak derken, seni başka birine satmıştı. O ana kadar aşkın sıcak sözlerinin her biri bir tuzaktan ibaretti. Mevsim gözlüm dediğin adam seni yalnızca bir nesne olarak görüyordu.
Genç delikanlı hala senden kaçıyordu, belki de utançtan veya çaresizlikten. Geriye dönüp düşündüğünde, aileni terk etmenin ve her şeyden vazgeçmenin ne kadar büyük bir hata olduğunu anladım. Bununla birlikte, bundan sonra çok geçti…
Kapıyı kapattığınızda ve onların yanında oturduğunuzda, sahip olduğun değerin ne kadar büyük olduğunu anladın. Güvenin ve sevginin karşılığı yalnızca kağıt parçalarıydı.